Post 4: Appartement

Na ongeveer een week in ons hotelachtig verblijf te hebben doorgebracht en in die tijd enkelen appartementen te hebben bezocht, hebben we onze keuze gemaakt. Ons appartement dat we dus met vieren delen zit op de derde verdieping van een gebouw met 29 verdiepingen. In Nederland zouden we dit de eerste verdieping hebben genoemd want Chinezen noemen de begane grond verdieping 1 en de 2e verdieping hebben ze overgeslagen. Overigens wordt de 4e verdieping  ook vaak overgeslagen omdat dit synoniem staat voor de dood oid. Dit is ook terug te zien in andere genummerde reeksen. De afdelingen op het werk zijn 1,2,3 en 5 genummerd en soms worden producten die eigenlijk een 4 in de reeks zouden moeten krijgen met 5 benoemd. In Hong Kong waar we een paar weken geleden zijn geweest slaan ze vaak alle verdiepingen waar een 4 in zit over, met als resultaat dat een gebouw met een 50e verdieping maar 35 fysieke verdiepingen heeft. Sorry, ik moet altijd opletten dat ik niet hele verhalen off topic ga typen, er is gewoon zoveel te vertellen over de kleinste dingen die ik hier opmerk! Ok, terug naar het appartement…

Er zijn twee ingangen die toegang bieden tot de binnenplaats waaraan ons gebouw ligt. Dit soort opstellingen zie je veel in China. Een of twee bewaakte ingangen die naar een groep appartementen of in dit geval appartementencomplexen leiden. In het midden zit bij ons een speeltuintje, wat bankjes en een zwembad dat tot nu toe helaas nog niet gevuld is met water. Het woord ‘bewaakt’ moet niet al te letterlijk worden genomen, Chinezen houden van slapen en het komt dan ook nogal eens voor dat er niemand wakker is aan de poort. Ik kan me hoe dan ook overigens niet voorstellen dat ze überhaupt controleren wie er binnen komen. Over het algemeen zijn hier alle ramen en balkons met hekwerken beschermd tegen indringers.

Als we de deur naar het appartement openen, komen we eerst in een ruimte die aan 1 kant open is, we kunnen daardoor dus naar buiten kijken, er staat uiteraard een hek  voor zodat niet iedereen zomaar het appartement kan binnenlopen. De eigenaar had daar nog een drukbank staan die hij voor ons heeft laten staan zodat we af en toe nog een beetje kunnen fitnessen. Voornemens om ook wat aan sport te doen zijn overigens tot nu toe niet echt goed nageleefd, ik merk ook dat ik ben aangekomen sinds ik hier ben! Na die ruimte zit een deur naar de woonkamer. De woonkamer is ruim en we hebben een ruime zithoek waar we na het werk vaak even neerstrijken om onder het genot van een maaltijd een TV serie oid te kijken. Drie van de vier slaapkamers liggen direct aan de woonkamer. De vierde slaapkamer heeft een eigen badkamer en een eigen gangetje, deze slaapkamer noemen we dan ook ‘The Mansion”. Onze badkamers hebben overigens wel volwaardige douches met cabines er omheen, niet degene waar ik het eerder al over heb gehad op mijn blog!

Uiteraard hebben we ook een keuken die we nauwelijks gebruiken, om te koken althans. Ten eerste hebben vrijwel geen keukengerei (is dat Brabants?) en ten tweede hoeven we niet te koken om geld te besparen, het eten dat we vaak laten bezorgen kost ons meestal tussen de 60 cent en 2,50 pp. Dit betekent niet dat de keuken niet wordt gebruikt, de koelkast en diepvries worden goed benut zodat we ‘s morgens een ontbijtje – als we iets in huis hebben – kunnen maken en ‘s avonds een biertje kunnen pakken. Afhankelijk van de hoeveelheid achtergelaten fruitresten wonen er ook nog tussen de 20 en 100 fruitvliegjes in de keuken die het bereiden van een ontbijtje tot een onaangename ervaring maken. Laatst wilde ik iets weggooien in de prullenbak in de keuken en toen waren allebei de prullenbakken weg. Toen ik aan mijn huisgenoten vroeg waar ze waren werd me verteld dat ze de beiden prullenbakken met inhoud en al in de ‘prullenbak’ naast de lift van het appartement hadden gegooid omdat ze niet meer te redden waren. Slimme zet jongens, nu beland alle zooi op het aanrecht! Ik denk dat het idee dat het toch maar een tijdelijk appartement is, en het niet van ons is, de reden is dat woorden als ‘hygiëne’ en ‘opruimen’ niet zo populair zijn. Ik vond het fascinerend hoe de tafel in de huiskamer binnen no-time iedere keer weer compleet gevuld is met zooi, dus het leek me wel leuk om dit veranderende beeld iedere dag vast te leggen. Zie hiernaast een klein stukje met een time Lapse van 5 dagen. Laatst zijn er twee gasten blijven logeren na een avondje stappen en de volgende dag op kantoor kregen we te horen dat ze een schoonmaakservice hadden besteld, zonder enig overleg met ons!

We hebben 2 balkons. Een ervan kijkt uit op een park en de andere op het tennisveld van ons appartementencomplex. Op dit balkon staat ook de wasmachine, die over het algemeen buiten staat bij Chinese huishoudens. De wasmachine is trouwens ook nog wel een verhaal op zich. In NL kies ik gewoon een programma afhankelijk van wat ik wil en hoe snel ik de was klaar wil hebben. Het hele menu is natuurlijk in Chinese karakters waar we weinig van snappen. Het is altijd al een opluchting als ik hem binnen 2 minuten aan de gang heb, vervolgens is het afwachten of hij het programma volledig afmaakt binnen de tijd die is aangegeven op het display, of dat hij halverwege om een of andere reden stopt. Soms gaat hij met 1 druk op de knop aan en is het programma na een half uur klaar en is de was vrijwel droog. Het is helaas ook voorgekomen dat ik 1 lading was 3x heb moeten aanzetten omdat ik het iedere keer onder water aantrof en het aan het einde van het 3^e programma nog zeiknat was. Droogtrommels behoren in China volgens mij echt tot de luxe goederen. Mensen hangen hun was over het algemeen buiten op hun balkon, of gewoon ergens op openbare gelegenheden naast hun woning als ze beneden wonen. Al meerdere malen heb ik gezien dat mensen hun was gewoon over hekken, stoplichten, etc. te drogen hangen zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken dat deze gestolen worden.


Remember, meer foto's en updates op mijn Facebook pagina!

Post 3: Aankomst in Xiamen

Op het vliegveld werden we opgehaald door Frank en Elan (zie foto), de jongens waarmee we inmiddels bij Momoking werken en een appartement delen. Frank en Elan hebben allebei al eerder een aantal maanden in Xiamen doorgebracht vanwege hun stage en zijn hier nu ook voor hun afstudeerstage. Frank had destijds nog een vriendin die ook Engels spreekt en zij heeft ons op het begin veel geholpen. Zij heeft geregeld dat we de eerste paar dagen in een hotel konden doorbrengen terwijl we opzoek waren naar een appartement dat we met vieren gingen delen. De kamer in het hotel waar we tijdelijk verbleven was best oké voor Chinese standaarden. Ook deze badkamer deed ons weer beseffen dat een badkamer eigenlijk helemaal niet zo groot hoef te zijn als wij in Europa altijd denken! Is het niet mega dat de wc, prullenbak, wasmachine en wastafel worden schoongespoeld tijdens het douchen… of dat je je haren kan wassen terwijl je op het toilet zit?

We zijn na de eerste nacht in onze tijdelijke verblijfplaats meteen de buurt gaan verkennen. Na een kleine wandeling kwamen we bij de westkust van het eiland uit waar we even in de zon hebben zitten relaxen om vervolgens door te lopen naar een park dat ook aan de kust ligt. Dit was dus de eerste keer dat we eigenlijk Xiamen bij daglicht zagen en het gaf echt een vakantiegevoel. Het was warm weer, overal palmbomen langs de kust en in de parken en veel mensen waren van het mooie weer aan het genieten.

In de tijd dat we daar zaten is het ons helaas nooit gelukt om een plek te vinden waar we een lekker ontbijtje (zoals we die in Nederland kennen) konden scoren. Iedere keer als we dachten dat de broodjes of sandwiches bij een bakker er wel goed uitzagen, moesten we later weer concluderen dat het toch weer zoet brood was of er een raar smaakje aan zat. Meteen om de hoek bij ons hotel zat een kleine convenience store, wel makkelijk om even wat drinken of noodles te scoren. Over het algemeen is het hier heel makkelijk om op elk willekeurig tijdstip nog wat te eten of drinken te krijgen. Vooral kleine winkeltjes zijn tot laat open en ’s avonds staan er veel kramen gewoon op straat die allerlei noodle/rijst gerechten, barbecue en hot pot gerechten verkopen. Je kan je eigen gerecht samenstellen die ze dan voor je bereiden. Deze kan je dan meenemen of gezellig op een krukje aan een laag tafeltje langs (of op) de weg (of parkeerplaats tussen de auto’s) opeten. En als je geen zin hebt om de deur uit te gaan dan heeft Mc Donald’s een 24/7 bezorgservice. Ons hotel zat vlakbij een centrum met allerlei winkels dus dat was wel makkelijk. Vooral op het begin was het lastig inschatten wat voor winkel je binnenloopt. Sommige winkels verkopen echte merken tegen hoge/normale prijzen en anderen zien er ongeveer hetzelfde uit maar verkopen colbertjes voor € 10,- en schoenen voor € 8,-.

Een paar straten verderop zat een straat die we al snel ‘de visstraat’ noemde. Ik denk dat ik wel terecht kan stellen dat de visstraat STINKT! Deze straat is aan 2 kanten helemaal bezet met mensen die allerlei verse producten verkopen. Voornamelijk dieren waaronder allerlei soorten levende vissen, schildpadden, krabben, mosselen, kippen, eenden, hondjes, kikkers, en nog veel meer. Overigens leven niet alle dieren meer, neem bijvoorbeeld de enorme gevilde padden die in bundels aan een touwtje op de hoek van een kraam hangen. De manier waarop de beesten worden tentoongesteld is niet altijd even diervriendelijk en hygiënisch maar op dat gebied liggen de Chinese standaarden natuurlijk heel anders. Zoiets als een partij voor de dieren of smaakpolitie zal je hier hoe dan ook niet snel tegen komen. Het wegdek waarop de mensen tussen de verkopers lopen is helemaal bezaaid met allerlei afval waaronder verpakkingen, groente- en fruitresten en visresten. Als je de over het algemeen overvolle straat in kijkt is het lastig voor te stellen dat alle mensen even later gewoon plaats maken voor een vrachtwagentje dat NET tussen alle kleden en kramen van de verkopers door past. Het is echt gewoon prachtig om te zien hoe praktisch de mensen hier zijn ingesteld. Als je in Nederland denkt dat je ergens niet langs kan met de auto, er niet meer bagage op je scooter past, of er echt niemand meer bij past in de bus dan laten Chinezen wel even zien dat je verre van gelijk hebt.

We hebben ongeveer een week in het hotel doorgebracht. We konden elke nacht apart betalen in één van de kamers die als kantoor werd gebruikt door degene waarvan wij huurden. Het was eigenlijk een gebouw waar meerdere mensen kamers verhuren. Elke dag lag er een nieuw kaartje voor onze deur met mooie Chinese dames erop die op bestelling langs konden komen. Na een paar dagen zag ik dat er verschillende kaartjes waren en heb ik besloten om ze maar te gaan sparen, ik heb inmiddels 5 unieke kaartjes van dezelfde callservice! Tijdens ons verblijf daar hebben we 4 appartementen bezocht waar we dus met vieren wilde gaan wonen. Het grootste probleem was eigenlijk onze wens om 4 slaapkamers in het appartement te hebben, in veel gevallen waren er 3 slaapkamers en een wat kleinere ruimte zonder ramen die dan meer als opbergruimte o.i.d. functioneerde. Uiteindelijk hebben we een mooi appartement gevonden waar we nu wonen, maar een post over ons appartement bewaar ik voor een later moment! 

Post 2: Shanghai

Na een paar dagen Beijing stond Shanghai op de planning. Een tijdje geleden ben ik weer in contact gekomen met Paul, een oud collega van toen ik bij DHL werkte. Ik hoorde van anderen oud collega’s dat hij tegenwoordig in Azië werkte en aangezien ik daar ook heen zou gaan was ik wel benieuwd waar hij zat en wat voor werk hij tegenwoordig doet. Hij had een baan gekregen in Shanghai en zit daar inmiddels al zo’n 10 maanden. Bij het boeken van onze vliegtickets kwamen we erachter dat het niet duurder zou zijn om via Shanghai vanaf Beijing naar Xiamen te vliegen dus besloten we om ook een paar dagen Shanghai te bezoeken. Paul was in verband met het Chinese Nieuwjaar vrij op de dagen dat wij in Shanghai zouden zijn dus we hebben die dagen samen met  hem doorgebracht en we konden zelfs in zijn appartement verblijven! Hij heeft een heel mooi, luxe appartement waar we zelfs een eigen kamer tot onze beschikking hadden.

Vanaf het vliegveld hebben we en taxi genomen naar de Glamour bar waar we met Paul hadden afgesproken omdat hij daar even wat aan het drinken was met een collega. Onderweg zag ik al dat Shanghai een heel andere stad is dan Beijing. We zagen later in een animatie die de skylines van verschillende wereldsteden in het verloop van de jaren weergaf ook dat Shanghai sinds de jaren 90 in no-time helemaal gevuld is met enorme gebouwen. Met ieder een grote reiskoffer en een rugzak kwamen we als 2 vakantiegangers in de daarvoor iets te chique bar binnengewandeld. De bar zat op de 6^e verdieping van een groot gebouw en had een mooi uitzicht op de stad die helemaal verlicht was op dat tijdstip. Er waren in verhouding veel westerlingen in de bar, waarschijnlijk omdat veel Chinezen het Nieuwjaar aan het vieren waren met hun familie, dat is voor Chinezen de manier om het nieuwe jaar te vieren. Het idee van Tom en mij dat China één grote met vuurwerk verlichte drakenpakkenparade zou zijn bleek ook totaal niet te kloppen. Met het Chinese Nieuwjaar bezoekt iedereen zijn familie en worden alle dieren die symbool staan voor het oude jaar vervangen door het nieuwe. Dit jaar is het konijn aan de beurt.

Vooral tijdens het uitgaan merkten we  al snel dat het geen probleem was om van ons geld af te komen in Shanghai, wat dat betreft was het maar goed dat we maar een paar dagen bleven. Als je hier drank koopt is het gebruikelijk (en in verhouding goedkoper) om een fles te bestellen maar we hebben inmiddels gemerkt dat ‘even een drankje doen’ dan vaak uit de hand loopt. Shanghai was eigenlijk mijn eerste ervaring met uitgaan in China. Een van de andere avonden zijn we begonnen in een club waar voornamelijk Chinezen waren. Toen we op het podium aan het dansen waren en er een limbo beweging uit gooide hadden we er meteen een stuk of 6 vrienden bij. Een half uur later waren ze nog steeds bezig  met elkaar en ons onder hun gestrekte armen door te laten dansen en ons drank aan te bieden en te proosten. We zijn die avond in 3 verschillende clubs/bars naar binnen geweest. Het is maar goed dat Shanghai er in het donker het mooist uitziet want we gingen vaak vroeg in de ochtend pas slapen met als gevolg dat het bijna donker was tegen de tijd dat we hadden ontbeten.

We hebben in Shanghai ook een keer een bezoek gebracht aan een massagesalon, we hadden voor ongeveer € 16 een 2 uur durende voet- en rugmassage genomen. Het was wel een mooie en aparte ervaring. De masseuses hebben allemaal een nummer zodat je als vaste klant een voorkeur kan geven aan de dame die je masseert of haar van tevoren kan boeken. We namen plaats in een privé ruimte waar we thee en fruit konden nuttigen terwijl onze voeten eerst even in een badje met warm water werden gezet. Gezien het grote aantal westerlingen in Shanghai zou je denken dat ze niet echt van ons zouden opkijken maar dit was wel het geval. Voor de masseuses leek het een hele beleving. Ze stelden allerlei vragen aan ons en waren gefascineerd door ons lichaamshaar en alle andere voor hen ongewone dingen die ze aan ons ontdekten.  Meerdere malen voelde ik tijdens de massage een hand door mijn haar gaan toen er even een vrij was. Ik denk dat ze toch even wilde weten of blond haar niet toevallig anders aanvoelt dan donker haar, en even kijken of ze het wel goed gevoeld had, en voor de zekerheid nog maar een keer...

Post 1: Onderweg naar Xiamen & Beijing

Het is bijna niet te geloven dat ik alweer op het punt sta om te gaan afstuderen aan mijn opleiding Commerciële Economie, de tijd is voorbij gevlogen. Ik kan me nog goed herinneren dat het me wel interessant leek om stage te gaan lopen in het buitenland. Londen leek me wel wat, niet te ver weg, indrukwekkende stad en lekker Engels spreken. Nog voordat mijn stage in Londen begon werd via school de mogelijkheid geboden om als invulling van de minor een semester in het buitenland te gaan studeren. Studeren in Nederland had ik al genoeg gedaan dus ook deze kans wilde ik graag benutten. Ik was nog nooit buiten Europa geweest maar na veelbelovende verhalen over San Francisco was ik overtuigd. Ik had deze bestemming als mijn eerste keuze opgegeven en was super enthousiast toen ik thuis een brief kreeg waarin stond dat ik een semester aan de San Francisco State University mocht gaan studeren.

Deze twee semesters in het buitenland zijn allebei op hun eigen manier zeer waardevolle ervaringen geweest. Ik heb kennis gemaakt met andere culturen en talen en heb waardevolle contacten en vrienden gemaakt die ik nog veel spreek en af en toe zelfs zie. Het semester in San Francisco was overduidelijk mijn mooiste semester ooit.

Nu, bijna 2 jaar later zit ik alweer in het vliegtuig naar Xiamen, China waar ik de komende 5 maanden zal verblijven. De afgelopen week hebben we in Beijing en Shanghai doorgebracht, we hebben een kleine omweg gemaakt naar onze eindbestemming om wat meer van China te zien.

Op 29 januari 2011 vlogen we via Moskou naar Beijing. Mijn derde en waarschijnlijk meest uitdagende avontuur dat ik aan ga in het kader van mijn studie kan beginnen.

Beijing

Toen we aankwamen in Beijing hebben we een taxi genomen naar ons hotel, het vervoer per taxi is heel betaalbaar en het openbaar vervoer is nog een stuk goedkoper (net niet gratis). We werden vriendelijk ontvangen aan de balie van het hotel, de eerste missie was om ze duidelijk te maken dat een gedeelte van de betaling al via internet had plaatsgevonden. Toen dit eenmaal geregeld was vroegen we nog even voor de zekerheid of we internet op onze kamer hadden en dat werd ons verzekerd. Eenmaal op de kamer bleek er een kabel aanwezig te zijn die we konden gebruiken om verbinding te krijgen met het internet, geen draadloze verbinding dus maar we konden in ieder geval op het door ‘the great firewall of China’ beveiligde net. De kamer was een stuk minder luxe dan we gewend zijn in Nederland. We konden kiezen tussen een koude douche met een goede straal of een warme douche met een klein straaltje water. Het douchegedeelte was niet afgebakend, als we gebruik maakten van de douche, werd ook meteen het toilet schoongespoeld en het water liep via het laagste punt van de badkamer in een gat. We konden dus douchen terwijl we op de wc zaten. De centrale afvoer bleek later goed van pas te komen toen de wc bleef overlopen.

We hadden die middag nog tijd genoeg om Beijing een beetje te verkennen. We namen de metro naar Tiananmen square. Aan dit plein liggen meerdere bezienswaardigheden waaronder de ingang tot de verboden stad.

Voordat ik naar China ging heb ik van mijn tante Mia een boek gekregen. Dit boek, ‘Bij de Chinees’ had me al voorbereid op een van de vele opmerkelijke cultuurverschillen tussen de onze en de Chinese. Tom en ik hebben vooral de eerste paar dagen volop meegedaan aan het publiekelijk ophalen van de neus, rochelen en spugen. In China (vooral de minder ontwikkelde wijken) is het heel normaal om ongewenste inhoud van de neus en keel via de meest efficiënte manier naar buiten te werken en dit kwam ons wel goed van pas na de vlucht.

Op 31 januari hebben we de trein gepakt om ‘The great wall’ te bezoeken. Toen we ons kaartje kochten op het treinstation kregen we te horen dat we nog zo’n 2 uur moesten wachten op de trein die richting de muur ging. We hadden honger dus zijn opzoek gegaan naar een plek om wat te eten. Nadat we een stuk hadden gelopen kwamen we in een straat waar allerlei eettentjes zaten. We kwamen in een eettentje ter grootte van een garage waar achterin, in dezelfde ruimte als de zitplaatsen, het eten werd bereid. In vergelijking met Nederlandse standaarden was het echt een klein,  sfeerloos hok waar zelfs de smaakpolitie niet naar binnen durft. Toen wisten we  nog niet dat dit een ervaring zou zijn die we inmiddels bij het schrijven van deze blog nog talloze keren hebben meegemaakt. Het kostte wel even tijd om een bestelling te doen. Het personeel van dergelijke tentjes spreken over het algemeen geen woord Engels en de menukaart is gewoon in het Chinees. Om een keuze te kunnen maken hebben we om ons heen gekeken en enkelen gerechten van anderen klanten aangewezen die ons wel lekker leken. Voordat ik naar China ging heb ik van een meisje dat ik ken van mijn semester in San Francisco een aanwijsboekje gekregen. Dit bleek nu al superhandig om koffie met melk te bestellen. We hebben uiteindelijk heel lekker gegeten voor zo’n € 1,50 per persoon.

De trein waarin we naar The Great Wall reden was bovenverwacht comfortabel. We zaten in ruime stoelen die we zelfs 180 graden konden draaien zodat we ze in de gewenste richting konden zetten. De reis duurde ruim een uur maar was geen moment saai. Onderweg kwamen we zeer verschillende omgevingen tegen. Van enorme glazen kantoorgebouwen tot kleine kinderen die tussen het vuilnis aan het spelen waren en mensen die langs het spoor opzoek waren naar recyclebaar materiaal. Eenmaal aangekomen kwamen we erachter dat het nog zo’n 5 uur duurde voordat we de trein weer terug konden nemen, tijd genoeg (te veel) dus! Het uitzicht op de muur die door het landschap slingerde was echt mooi. Jammer genoeg was het geen zonnig weer, dat zou het plaatje nog een stuk mooier hebben gemaakt! We hebben een uur of 3 op en rond de muur doorgebracht. We beseften dat we nog een tijdje moesten wachten tot we de trein terug konden pakken maar gelukkig was er ook de mogelijkheid om de bus te pakken. De busreis duurde wat langer maar uiteindelijk waren we alweer terug in Beijing tegen de tijd dat de trein zou vertrekken.

Eenmaal terug in Beijing was het donker en tijd om een restaurant op te zoeken. We zijn bij een heel chique restaurant gaan eten, zo’n beetje het tegenovergestelde van het eettentje waar we ’s middags hadden gegeten. In Nederland zou een dergelijk restaurant onbetaalbaar zijn geweest maar we hebben goed gegeten tegen een Nederlandse prijs.

Op 1 februari zijn we naar de verboden stad geweest. Toen we op weg waren naar de ingang werden we aangesproken door 2 studenten die iets met schilderkunst studeerden. Ze vertelden trots dat hun werk in een expositie te zien was die vlak naast de ingang lag. We zijn meer uit beleefdheid dan interesse met ze meegelopen om hun werk en dat van anderen studenten en docenten te bekijken. Er hingen veel werken die de 4 seizoenen weergeven, naar wat ik begreep had elk seizoen een eigen betekenis en vertegenwoordigd een levensfase van de mens. Ook waren er veel dieren afgebeeld die dan ook weer ergens symbool voor stonden. Uiteindelijk bleek dat ze geld wilden verdienen aan ons door hun werk te verkopen.

De verboden stad was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk bestuurden. Hij ligt in het midden van Beijing en de ingang ligt ook aan Tiananmen square waar we al eerder waren geweest. De verboden stad is verdeeld in een binnenhof en een buitenhof. Als je helemaal door de stad naar achteren loopt kom je meerdere grote binnenplaatsen tegen die zijn omgeven door enorme trappen, bruggen en tempels. De stad is 750 bij 960 meter groot en is aan de buitenkant omringt door een muur van optrekjes die door enkelen duizenden mensen (voornamelijk personeel) als leefruimte werden gebruikt. De zonnige dag zorgde voor mooie plaatjes!

Die avond zijn we gaan eten in een Chinees restaurant waar ze ook wat buitenlandse gerechten serveren. We wisten inmiddels dat het niet gebruikelijk is om fooi te geven in China dus het leek ons wel mooi om te kijken of we dat toch voor elkaar konden krijgen. We gaven zo’n 3 RMB teveel (ong € 0,30) omdat dit een rond bedrag maakten. Toen de ober zijn weg naar de kassa maakten, stonden wij vast op om richting de uitgang te lopen. Toen hij dit zag, kwam hij ons achterna gerent terwijl hij Chinese kreten naar ons riep.  Zwaaiend met zijn hand met daarin het wisselgeld bereikte hij ons terwijl wij handgebaren maakten dat we het niet wilde aannemen. Het restaurant zat op de eerste verdieping en toen hij bij de trap aankwam en wij al halverwege waren, stopte hij met ons achtervolgen. Toen we beneden de deur openden hoorde we hem van bovenaf nog verward “sank you!” roepen.