Post 1: Onderweg naar Xiamen & Beijing

Het is bijna niet te geloven dat ik alweer op het punt sta om te gaan afstuderen aan mijn opleiding Commerciële Economie, de tijd is voorbij gevlogen. Ik kan me nog goed herinneren dat het me wel interessant leek om stage te gaan lopen in het buitenland. Londen leek me wel wat, niet te ver weg, indrukwekkende stad en lekker Engels spreken. Nog voordat mijn stage in Londen begon werd via school de mogelijkheid geboden om als invulling van de minor een semester in het buitenland te gaan studeren. Studeren in Nederland had ik al genoeg gedaan dus ook deze kans wilde ik graag benutten. Ik was nog nooit buiten Europa geweest maar na veelbelovende verhalen over San Francisco was ik overtuigd. Ik had deze bestemming als mijn eerste keuze opgegeven en was super enthousiast toen ik thuis een brief kreeg waarin stond dat ik een semester aan de San Francisco State University mocht gaan studeren.

Deze twee semesters in het buitenland zijn allebei op hun eigen manier zeer waardevolle ervaringen geweest. Ik heb kennis gemaakt met andere culturen en talen en heb waardevolle contacten en vrienden gemaakt die ik nog veel spreek en af en toe zelfs zie. Het semester in San Francisco was overduidelijk mijn mooiste semester ooit.

Nu, bijna 2 jaar later zit ik alweer in het vliegtuig naar Xiamen, China waar ik de komende 5 maanden zal verblijven. De afgelopen week hebben we in Beijing en Shanghai doorgebracht, we hebben een kleine omweg gemaakt naar onze eindbestemming om wat meer van China te zien.

Op 29 januari 2011 vlogen we via Moskou naar Beijing. Mijn derde en waarschijnlijk meest uitdagende avontuur dat ik aan ga in het kader van mijn studie kan beginnen.

Beijing

Toen we aankwamen in Beijing hebben we een taxi genomen naar ons hotel, het vervoer per taxi is heel betaalbaar en het openbaar vervoer is nog een stuk goedkoper (net niet gratis). We werden vriendelijk ontvangen aan de balie van het hotel, de eerste missie was om ze duidelijk te maken dat een gedeelte van de betaling al via internet had plaatsgevonden. Toen dit eenmaal geregeld was vroegen we nog even voor de zekerheid of we internet op onze kamer hadden en dat werd ons verzekerd. Eenmaal op de kamer bleek er een kabel aanwezig te zijn die we konden gebruiken om verbinding te krijgen met het internet, geen draadloze verbinding dus maar we konden in ieder geval op het door ‘the great firewall of China’ beveiligde net. De kamer was een stuk minder luxe dan we gewend zijn in Nederland. We konden kiezen tussen een koude douche met een goede straal of een warme douche met een klein straaltje water. Het douchegedeelte was niet afgebakend, als we gebruik maakten van de douche, werd ook meteen het toilet schoongespoeld en het water liep via het laagste punt van de badkamer in een gat. We konden dus douchen terwijl we op de wc zaten. De centrale afvoer bleek later goed van pas te komen toen de wc bleef overlopen.

We hadden die middag nog tijd genoeg om Beijing een beetje te verkennen. We namen de metro naar Tiananmen square. Aan dit plein liggen meerdere bezienswaardigheden waaronder de ingang tot de verboden stad.

Voordat ik naar China ging heb ik van mijn tante Mia een boek gekregen. Dit boek, ‘Bij de Chinees’ had me al voorbereid op een van de vele opmerkelijke cultuurverschillen tussen de onze en de Chinese. Tom en ik hebben vooral de eerste paar dagen volop meegedaan aan het publiekelijk ophalen van de neus, rochelen en spugen. In China (vooral de minder ontwikkelde wijken) is het heel normaal om ongewenste inhoud van de neus en keel via de meest efficiënte manier naar buiten te werken en dit kwam ons wel goed van pas na de vlucht.

Op 31 januari hebben we de trein gepakt om ‘The great wall’ te bezoeken. Toen we ons kaartje kochten op het treinstation kregen we te horen dat we nog zo’n 2 uur moesten wachten op de trein die richting de muur ging. We hadden honger dus zijn opzoek gegaan naar een plek om wat te eten. Nadat we een stuk hadden gelopen kwamen we in een straat waar allerlei eettentjes zaten. We kwamen in een eettentje ter grootte van een garage waar achterin, in dezelfde ruimte als de zitplaatsen, het eten werd bereid. In vergelijking met Nederlandse standaarden was het echt een klein,  sfeerloos hok waar zelfs de smaakpolitie niet naar binnen durft. Toen wisten we  nog niet dat dit een ervaring zou zijn die we inmiddels bij het schrijven van deze blog nog talloze keren hebben meegemaakt. Het kostte wel even tijd om een bestelling te doen. Het personeel van dergelijke tentjes spreken over het algemeen geen woord Engels en de menukaart is gewoon in het Chinees. Om een keuze te kunnen maken hebben we om ons heen gekeken en enkelen gerechten van anderen klanten aangewezen die ons wel lekker leken. Voordat ik naar China ging heb ik van een meisje dat ik ken van mijn semester in San Francisco een aanwijsboekje gekregen. Dit bleek nu al superhandig om koffie met melk te bestellen. We hebben uiteindelijk heel lekker gegeten voor zo’n € 1,50 per persoon.

De trein waarin we naar The Great Wall reden was bovenverwacht comfortabel. We zaten in ruime stoelen die we zelfs 180 graden konden draaien zodat we ze in de gewenste richting konden zetten. De reis duurde ruim een uur maar was geen moment saai. Onderweg kwamen we zeer verschillende omgevingen tegen. Van enorme glazen kantoorgebouwen tot kleine kinderen die tussen het vuilnis aan het spelen waren en mensen die langs het spoor opzoek waren naar recyclebaar materiaal. Eenmaal aangekomen kwamen we erachter dat het nog zo’n 5 uur duurde voordat we de trein weer terug konden nemen, tijd genoeg (te veel) dus! Het uitzicht op de muur die door het landschap slingerde was echt mooi. Jammer genoeg was het geen zonnig weer, dat zou het plaatje nog een stuk mooier hebben gemaakt! We hebben een uur of 3 op en rond de muur doorgebracht. We beseften dat we nog een tijdje moesten wachten tot we de trein terug konden pakken maar gelukkig was er ook de mogelijkheid om de bus te pakken. De busreis duurde wat langer maar uiteindelijk waren we alweer terug in Beijing tegen de tijd dat de trein zou vertrekken.

Eenmaal terug in Beijing was het donker en tijd om een restaurant op te zoeken. We zijn bij een heel chique restaurant gaan eten, zo’n beetje het tegenovergestelde van het eettentje waar we ’s middags hadden gegeten. In Nederland zou een dergelijk restaurant onbetaalbaar zijn geweest maar we hebben goed gegeten tegen een Nederlandse prijs.

Op 1 februari zijn we naar de verboden stad geweest. Toen we op weg waren naar de ingang werden we aangesproken door 2 studenten die iets met schilderkunst studeerden. Ze vertelden trots dat hun werk in een expositie te zien was die vlak naast de ingang lag. We zijn meer uit beleefdheid dan interesse met ze meegelopen om hun werk en dat van anderen studenten en docenten te bekijken. Er hingen veel werken die de 4 seizoenen weergeven, naar wat ik begreep had elk seizoen een eigen betekenis en vertegenwoordigd een levensfase van de mens. Ook waren er veel dieren afgebeeld die dan ook weer ergens symbool voor stonden. Uiteindelijk bleek dat ze geld wilden verdienen aan ons door hun werk te verkopen.

De verboden stad was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk bestuurden. Hij ligt in het midden van Beijing en de ingang ligt ook aan Tiananmen square waar we al eerder waren geweest. De verboden stad is verdeeld in een binnenhof en een buitenhof. Als je helemaal door de stad naar achteren loopt kom je meerdere grote binnenplaatsen tegen die zijn omgeven door enorme trappen, bruggen en tempels. De stad is 750 bij 960 meter groot en is aan de buitenkant omringt door een muur van optrekjes die door enkelen duizenden mensen (voornamelijk personeel) als leefruimte werden gebruikt. De zonnige dag zorgde voor mooie plaatjes!

Die avond zijn we gaan eten in een Chinees restaurant waar ze ook wat buitenlandse gerechten serveren. We wisten inmiddels dat het niet gebruikelijk is om fooi te geven in China dus het leek ons wel mooi om te kijken of we dat toch voor elkaar konden krijgen. We gaven zo’n 3 RMB teveel (ong € 0,30) omdat dit een rond bedrag maakten. Toen de ober zijn weg naar de kassa maakten, stonden wij vast op om richting de uitgang te lopen. Toen hij dit zag, kwam hij ons achterna gerent terwijl hij Chinese kreten naar ons riep.  Zwaaiend met zijn hand met daarin het wisselgeld bereikte hij ons terwijl wij handgebaren maakten dat we het niet wilde aannemen. Het restaurant zat op de eerste verdieping en toen hij bij de trap aankwam en wij al halverwege waren, stopte hij met ons achtervolgen. Toen we beneden de deur openden hoorde we hem van bovenaf nog verward “sank you!” roepen.